De uitdrukking 'de laatste loodjes waren het zwaarst' was deze allerlaatste zwoegdagen echt wel van toepassing. Vrijdag 15 mei leek onze montage zo goed als af, maar de commentaar van Mijnheer van Doninck, die zeker en vast terecht was, heeft ons ertoe gedwongen opnieuw te gaan filmen. Een paar detailshots ontbraken en dus trokken we maandag - beter slefferden we - opnieuw naar de Leopoldplaats, de Leopoldstraat, de Plantentuin en In den Olifant om de laatste beelden te bemachtigen en definitief naar het einde toe te werken.
We wilden gewoon ons product afhebben, zoals onze collega's, dus was het niet echt leuk om maandag - 2 dagen voor de deadlines - nog opnieuw te moeten filmen. Maar we willen goede resultaten en dus hebben we het advies van Mijnheer van Doninck gevolgd.
Dinsdag, vandaag dus, hebben we dan toch eigenlijk een punt kunnen zetten achter onze tv-reportage. Opluchting en vreugde, trots en blijheid vervingen onze moeheid, zwoegen en zweten. Onze tv-reportage is echt zeer goed geslaagd, de WS van Engels verliep zeer vlotjes, het inspreken verliep eveneens zeer goed en ons researchverslag is tijdig en netjes afgeraakt. Ik kan dan ook rechtuit zeggen dat we onze WS echt wel tot een goed einde hebben gebracht en dat we terecht trots mogen zijn op onszelf! Proficiat!
dinsdag 19 mei 2009
FINAAL GEDAAN
WHIIIIIIIIIIIIIIHAAAAAAAAAAAAAAAAA
Een vreugdekreet is hier toch op zijn plaats. Eindelijk is onze reportage af, gedaan, finito, fertig, fini.
Na al de problemen en strubbelingen die we zijn tegengekomen gedurende onze workshopperiode hebben we ons project toch afgekregen.
Vandaag hebben we de laatste audio gefinetuned. Dit vond ik persoonlijk wel een boeiend en tof werkje.
Vervolgens hebben we onze beelden op een dv-bandje gezet. Eerst het eindproduct op een bandje en dan onze oefeningen en eindproduct op een ander bandje.
Daarna hebben we onze Engelse bindteksten gemonteerd en gefinetuned en de ondertiteling afgewerkt. Dit nam niet zoveel tijd in beslag.
Na al dit hebben we de Engelse versies op dvd gebrand en vervolgens een vreugdekreet geslaakt.
Met trots en fierheid kijken we terug op deze workshopperiode. Nu kunnen we ons volledig focussen op onze laatste opdracht van het tweede jaar, de examens.
Rob V.E.
Een vreugdekreet is hier toch op zijn plaats. Eindelijk is onze reportage af, gedaan, finito, fertig, fini.
Na al de problemen en strubbelingen die we zijn tegengekomen gedurende onze workshopperiode hebben we ons project toch afgekregen.
Vandaag hebben we de laatste audio gefinetuned. Dit vond ik persoonlijk wel een boeiend en tof werkje.
Vervolgens hebben we onze beelden op een dv-bandje gezet. Eerst het eindproduct op een bandje en dan onze oefeningen en eindproduct op een ander bandje.
Daarna hebben we onze Engelse bindteksten gemonteerd en gefinetuned en de ondertiteling afgewerkt. Dit nam niet zoveel tijd in beslag.
Na al dit hebben we de Engelse versies op dvd gebrand en vervolgens een vreugdekreet geslaakt.
Met trots en fierheid kijken we terug op deze workshopperiode. Nu kunnen we ons volledig focussen op onze laatste opdracht van het tweede jaar, de examens.
Rob V.E.
maandag 18 mei 2009
het einde nadert
Vandaag hebben we, weliswaar laat, onze laatste beelden gefilmd en gemonteerd. We hebben veel geluk gehad met het weer, het zonnetje scheen en er zaten zelfs mensen op het terras, ideaal dus. De man die we in beeld hadden speelde het spelletje goed mee en genoot van zijn glaasje wijn. En dat al in de vroege ochtend.
Ook voor de plantentuin was het ideaal weer, we moesten nog een kruid in close up filmen. Snel gedaan, hebben we toch ook maar wat ambigeluid opgenomen voor de waterval.
Van de plantentuin gingen we richting speelgoedwinkel “in den olifant” om nog enkele close-ups van het mooie speelgoed te schieten. De uitbaters van deze winkel zijn echt vriendelijk, we mogen zomaar binnenvallen en beginnen filmen.
Op school was de meevaller dat het inladen van onze beelden van de eerste keer lukte en dat we daarmee geen tijd verloren. Nadien gingen we verder met het monteren van de beelden.
Onder de pauze hebben we onze bindteksten op tape gezet, zowel de Nederlandse als de Engelse.
Terug op de monteercomputer gingen we verder met muziek en bindteksten onder de beelden te plaatsen. Een prutswerk maar wel plezant om doen.
To do lijstje voor morgen: muziek en bindteksten afmixen, op dvd branden en op tape zetten. Dit lijkt weinig maar er kruipt toch nog enkele uurtjes tijd en zweet in.
Maar geen zorgen alles komt in orde, chill, relax en vooral geniet en amuseer.
Take it easy
Rob V.E.
Ook voor de plantentuin was het ideaal weer, we moesten nog een kruid in close up filmen. Snel gedaan, hebben we toch ook maar wat ambigeluid opgenomen voor de waterval.
Van de plantentuin gingen we richting speelgoedwinkel “in den olifant” om nog enkele close-ups van het mooie speelgoed te schieten. De uitbaters van deze winkel zijn echt vriendelijk, we mogen zomaar binnenvallen en beginnen filmen.
Op school was de meevaller dat het inladen van onze beelden van de eerste keer lukte en dat we daarmee geen tijd verloren. Nadien gingen we verder met het monteren van de beelden.
Onder de pauze hebben we onze bindteksten op tape gezet, zowel de Nederlandse als de Engelse.
Terug op de monteercomputer gingen we verder met muziek en bindteksten onder de beelden te plaatsen. Een prutswerk maar wel plezant om doen.
To do lijstje voor morgen: muziek en bindteksten afmixen, op dvd branden en op tape zetten. Dit lijkt weinig maar er kruipt toch nog enkele uurtjes tijd en zweet in.
Maar geen zorgen alles komt in orde, chill, relax en vooral geniet en amuseer.
Take it easy
Rob V.E.
donderdag 14 mei 2009
De dag dat alles fout liep
De deadline voor onze tv-reportage komt steeds maar dichterbij. Vandaag hadden we dus afgesproken om er nog eens stevig in te vliegen. We hadden gisteren de laatste beelden gefilmd en we wilden deze inladen. Zodat we onze beelden konden monteren naar 2 minuutjes en er misschien al muziek en tekst konden onderzetten.
Maar dit bleek helaas niet zo simpel te zijn. Toen we onze beelden hadden ingeladen, stelden we vast dat deze onscherp waren. We waren heel teleurgesteld, want bij de beelden was een vogelperspectief, een manier van filmen die heel hoogaangeschreven staat bij de lectoren. Ook de beelden die we nog hadden genomen van het standbeeld waren onscherp en veel te donker. We hadden de dag ervoor ook problemen gehad met filmen, omdat het schermpje niet duidelijk was. We besloten om de beelden terug opnieuw te gaan schieten.
Buiten was het spijtig genoeg slecht, grauw weer en ook deze beelden zouden iets te donker zijn. Machteloos keerden we terug naar school, waar we tevergeefs de beelden probeerden in te laden. Na heel wa geknoei en gevloek zijn we hulp gaan vragen aan de emi-medewerkers. Twee medewerkers hebben er naar gekeken en ook alles geprobeerd, maar niets lukten. Uiteindelijk kwamen we zelfs tot de vaststelling dat onze beelden op mysterieuze wijze verdwenen waren...
Er zat niets anders op dan nog eens met camera op stap te gaan. Gelukkig scheen de zon en we hebben dan ook meteen het vogelperspectief opnieuw gefilmd. Terug op school aangekomen, ging het inladen opeens verrassend goed. We hebben vandaag dus ook nog de laatste loodjes gelegd aan onze montage, die nu 1.59 minuten is. Morgen nog de tekst en de muziek.
Ondanks de vele tegenslagen vandaag, hebben we dus toch nog veel klaargekregen en hebben we weer goede moed om de volgende dagen aan te kunnen. Duimpje in de lucht voor onze groep! ;-)
Kathleen
Maar dit bleek helaas niet zo simpel te zijn. Toen we onze beelden hadden ingeladen, stelden we vast dat deze onscherp waren. We waren heel teleurgesteld, want bij de beelden was een vogelperspectief, een manier van filmen die heel hoogaangeschreven staat bij de lectoren. Ook de beelden die we nog hadden genomen van het standbeeld waren onscherp en veel te donker. We hadden de dag ervoor ook problemen gehad met filmen, omdat het schermpje niet duidelijk was. We besloten om de beelden terug opnieuw te gaan schieten.
Buiten was het spijtig genoeg slecht, grauw weer en ook deze beelden zouden iets te donker zijn. Machteloos keerden we terug naar school, waar we tevergeefs de beelden probeerden in te laden. Na heel wa geknoei en gevloek zijn we hulp gaan vragen aan de emi-medewerkers. Twee medewerkers hebben er naar gekeken en ook alles geprobeerd, maar niets lukten. Uiteindelijk kwamen we zelfs tot de vaststelling dat onze beelden op mysterieuze wijze verdwenen waren...
Er zat niets anders op dan nog eens met camera op stap te gaan. Gelukkig scheen de zon en we hebben dan ook meteen het vogelperspectief opnieuw gefilmd. Terug op school aangekomen, ging het inladen opeens verrassend goed. We hebben vandaag dus ook nog de laatste loodjes gelegd aan onze montage, die nu 1.59 minuten is. Morgen nog de tekst en de muziek.
Ondanks de vele tegenslagen vandaag, hebben we dus toch nog veel klaargekregen en hebben we weer goede moed om de volgende dagen aan te kunnen. Duimpje in de lucht voor onze groep! ;-)
Kathleen
de workshop
De workshop was een uitermate boeiende en soms ook stressvolle periode. Tijdens deze periode hebben we leren filmen, monteren en radio maken. We zijn camera -ontmaagd en zijn dan ook op veel obstakels gebotst. Vaak was het weer de boosdoener, verkeerde zon, regen, … maar vaak lag het ook aan onze eigen onwetendheid.
Bij radio heb je minder last van de weersomstandigheden en kan je makkelijker iets in scène zetten. Toch is dit niet te onderschatten want een plofje teveel kan fataal zijn.
Monteren is tijdrovend en kan frustrerend zijn maar eens je product af is, kan je met recht en rede trots en fier terugkijken op je geleverde werk.
Deze workshop was voor mij een openbaring, misschien heb ik tijdens deze tijd wel gevonden wat ik in mijn latere carrière wil doen.
Rob V.E.
Bij radio heb je minder last van de weersomstandigheden en kan je makkelijker iets in scène zetten. Toch is dit niet te onderschatten want een plofje teveel kan fataal zijn.
Monteren is tijdrovend en kan frustrerend zijn maar eens je product af is, kan je met recht en rede trots en fier terugkijken op je geleverde werk.
Deze workshop was voor mij een openbaring, misschien heb ik tijdens deze tijd wel gevonden wat ik in mijn latere carrière wil doen.
Rob V.E.
antiek in de Leopoldstraat vervolg
We gingen niet alleen bij François Clément te rade maar ook bij Cédric Moermans.
Cédric Moermans is een jonge, professionele antiquair. Hij is nog maar acht jaar in de Leopoldplaats gevestigd maar kan teren op een stevig reputatie. Zijn vader had zelf een antiekzaak en Cédric zet samen met zijn broer deze familietraditie verder.
Deze ambitieuze antiquair heeft zich gespecialiseerd in Engelse antiek. Vooral meubels, zilverwerk en wandelstokken staan in zijn zaak te pronken. Ook decoratiestukken in ivoor, schildpaddenschild brons en zilver maken deel uit van zijn collectie.
Cédric haalt zijn antiek op veilingen maar vaak ook bij particulieren, zelfs bij mensen die niet weten dat ze antiek in huis hebben. Hij gaat zowaar op zoek naar onbekende schatten.
De hulpvaardigheid van Cédric was opvallend. Voor een dergelijk elitair beroep was de man zeer vriendelijk en aangenaam. Hij wil ook misverstanden over antiek de wereld uithelpen.
Hij beseft ook dat antiek niet voor jonge mensen besteed is maar hij probeert hier verandering in te brengen door zich voor iedereen open te stellen.
Rob V.E.
Cédric Moermans is een jonge, professionele antiquair. Hij is nog maar acht jaar in de Leopoldplaats gevestigd maar kan teren op een stevig reputatie. Zijn vader had zelf een antiekzaak en Cédric zet samen met zijn broer deze familietraditie verder.
Deze ambitieuze antiquair heeft zich gespecialiseerd in Engelse antiek. Vooral meubels, zilverwerk en wandelstokken staan in zijn zaak te pronken. Ook decoratiestukken in ivoor, schildpaddenschild brons en zilver maken deel uit van zijn collectie.
Cédric haalt zijn antiek op veilingen maar vaak ook bij particulieren, zelfs bij mensen die niet weten dat ze antiek in huis hebben. Hij gaat zowaar op zoek naar onbekende schatten.
De hulpvaardigheid van Cédric was opvallend. Voor een dergelijk elitair beroep was de man zeer vriendelijk en aangenaam. Hij wil ook misverstanden over antiek de wereld uithelpen.
Hij beseft ook dat antiek niet voor jonge mensen besteed is maar hij probeert hier verandering in te brengen door zich voor iedereen open te stellen.
Rob V.E.
antiek in de leopldstraat
De Leopoldstraat ademt antiek. Tijdens onze workshopperiode hebben we dat dan ook gemerkt. De Leopoldstraat is de "place to be" voor antiek in Vlaanderen. De straat is het centrum van antiek. Hier huizen dan ook vele antiquairs. Wil je deze antiekzaken bezoeken kan je best eerst een afspraak maken.
We gingen ten rade bij François Clément.
François Clément is mede-uitbater van broodjeszaak "De Kombuis". Het is een aangename, joviale man met een uit de hand gelopen hobby, antiek. Zijn antiekzaak is naast de Kombuis gelegen aan de Leopoldplaats. Het is een kleine, gezellige ruimte vol met prachtig antiek.
Eigenlijk is het meer een verzameling van antiek. François verzamelt vooral scheepvaartinstrumenten. In deze branche is hij top op het Europese vasteland. De keuze om scheepvaartinstrumenten te verzamelen is het logisch gevolg van zijn vroeger beroep. François was vroeger eigenaar van een winkel voor binnenscheepvaart.
Zijn verzameling is het resultaat van jarenlang zoeken, grasduinen en afschuimen van veilingen in binnen- en buitenland.
Pronkstukken in zijn collectie zijn zandlopers en kompassen. Voor hem zijn dat essentiële instrumenten binnen de scheepvaart. Zonder zandloper en kompas kom je nergens, heb je geen besef van tijd en ruimte.
Natuurlijk bestaat zijn collectie niet enkel uit zandlopers en kompassen maar ook uit miniatuurschepen, boeken, schilderijen en veel meer.
François mag met recht en rede trots zijn op zijn collectie antiek.
Rob V.E.
We gingen ten rade bij François Clément.
François Clément is mede-uitbater van broodjeszaak "De Kombuis". Het is een aangename, joviale man met een uit de hand gelopen hobby, antiek. Zijn antiekzaak is naast de Kombuis gelegen aan de Leopoldplaats. Het is een kleine, gezellige ruimte vol met prachtig antiek.
Eigenlijk is het meer een verzameling van antiek. François verzamelt vooral scheepvaartinstrumenten. In deze branche is hij top op het Europese vasteland. De keuze om scheepvaartinstrumenten te verzamelen is het logisch gevolg van zijn vroeger beroep. François was vroeger eigenaar van een winkel voor binnenscheepvaart.
Zijn verzameling is het resultaat van jarenlang zoeken, grasduinen en afschuimen van veilingen in binnen- en buitenland.
Pronkstukken in zijn collectie zijn zandlopers en kompassen. Voor hem zijn dat essentiële instrumenten binnen de scheepvaart. Zonder zandloper en kompas kom je nergens, heb je geen besef van tijd en ruimte.
Natuurlijk bestaat zijn collectie niet enkel uit zandlopers en kompassen maar ook uit miniatuurschepen, boeken, schilderijen en veel meer.
François mag met recht en rede trots zijn op zijn collectie antiek.
Rob V.E.
Wat ik er van vond...
We begonnen vol goede moed aan een nieuwe uitdaging, maar we zijn tijdens het proces over een aantal hindernissen gestruikeld. Er waren veel mensen die niet wilden meewerken aan ons project, hier voelden we ons soms wel machteloos door. Gelukkig hebben we uiteindelijk dappere mensen gevonden die iets wilden vertellen aan onze dictafoon of voor onze camera. Dankzij deze interessante mensen en hun weetjes, is ons eindproduct wat het nu is.
Ook hadden we soms problemen me het weer. De zon stond nooit waar wij wilden dat ze stond. Maar ja met natuur valt niet te praten. Ook kwamen we op het einde tot de vaststelling dat het licht in een aantal beelden anders is. We hebben daarom een aantal goede beelden moeten laten vallen, omdat ze niet meer in het geheel pasten. "Kill your darlings" is een zin die we werkelijk in de praktijk moesten omzetten.
Overigens wil ik nog zeggen dat ik vind dat iedereen op zijn manier heeft bijgedragen aan ons werk. We hadden allen onze eigen talenten, maar ook onze eigen verlangens. Het kwam soms wel eens tot een conflict, maar uiteindelijk hebben we dit project toch samen gerealiseerd. Volgens mij was ik de organisator van de groep. De persoon die alles in goede banen probeerde te leiden. Ik was ook wel de sprekende agenda van de groep, iemand die constant zei WAT er tegen WANNEER moest gebeuren. En de bemiddelaar, voelde ik me soms ook wel eens.
Kathleen
Ook hadden we soms problemen me het weer. De zon stond nooit waar wij wilden dat ze stond. Maar ja met natuur valt niet te praten. Ook kwamen we op het einde tot de vaststelling dat het licht in een aantal beelden anders is. We hebben daarom een aantal goede beelden moeten laten vallen, omdat ze niet meer in het geheel pasten. "Kill your darlings" is een zin die we werkelijk in de praktijk moesten omzetten.
Overigens wil ik nog zeggen dat ik vind dat iedereen op zijn manier heeft bijgedragen aan ons werk. We hadden allen onze eigen talenten, maar ook onze eigen verlangens. Het kwam soms wel eens tot een conflict, maar uiteindelijk hebben we dit project toch samen gerealiseerd. Volgens mij was ik de organisator van de groep. De persoon die alles in goede banen probeerde te leiden. Ik was ook wel de sprekende agenda van de groep, iemand die constant zei WAT er tegen WANNEER moest gebeuren. En de bemiddelaar, voelde ik me soms ook wel eens.
Kathleen
woensdag 13 mei 2009
de mannelijke pion
ROB VAN EYKEN, de mannelijke pion in de groep, toch even kort voorstellen.
.JPG)
Rob, de mannelijke pion tussen de meisjes. Een stille maar opgewekte kracht.
Heeft meestal een andere mening dan de twee meisjes maar trekt zich op mannelijke wijze uit de slag, ook al zou je dat niet zeggen op basis van het roze hemdje.
Hij zorgt voor de mannelijke touch tussen al het vrouwelijk geweld. Filmen doet hij graag. Ook handig als materiaaldrager.
.JPG)
Rob, de mannelijke pion tussen de meisjes. Een stille maar opgewekte kracht.
Heeft meestal een andere mening dan de twee meisjes maar trekt zich op mannelijke wijze uit de slag, ook al zou je dat niet zeggen op basis van het roze hemdje.
Hij zorgt voor de mannelijke touch tussen al het vrouwelijk geweld. Filmen doet hij graag. Ook handig als materiaaldrager.
We zijn er bijna...
We zijn er bijna. Toch begint de tijd te dringen en hebben we nog een loodzware taak voor de boeg: onze tv-reportage. Nu radio achter de rug is, kunnen we ons hier volledig op focussen, maar toch blijft het plannen, zuchten én zwoegen.
Het tweede semester is dan absoluut geen lachertje. In het eerst semester moesten we simpelweg foto's nemen en wat Photoshoppen. Nu zijn de taken echter een pak ingewikkelder. De programma's waar we mee moeten werken (Final Cut, Sound Forge, Vegas) zijn niet altijd even simpel en zijn vaak enorm zenuwslopend. Al een geluk dat we nog jong en soepel zijn, zodat we deze programma's snel onder de knie hebben.
Toch blijft het nog precies een week hard werken. Vandaag hebben we onze laatste beelden geschoten en dus zit camera er in feite voor dit jaar op. Enerzijds een opluchting, anderzijds een leerrijke ervaring, zelf op stap gaan en de techniek onder de knie krijgen. Toch zal het een hele opluchting zijn als alles achter de rug is en we het weer rustiger aan kunnen doen.
Het tweede semester is dan absoluut geen lachertje. In het eerst semester moesten we simpelweg foto's nemen en wat Photoshoppen. Nu zijn de taken echter een pak ingewikkelder. De programma's waar we mee moeten werken (Final Cut, Sound Forge, Vegas) zijn niet altijd even simpel en zijn vaak enorm zenuwslopend. Al een geluk dat we nog jong en soepel zijn, zodat we deze programma's snel onder de knie hebben.
Toch blijft het nog precies een week hard werken. Vandaag hebben we onze laatste beelden geschoten en dus zit camera er in feite voor dit jaar op. Enerzijds een opluchting, anderzijds een leerrijke ervaring, zelf op stap gaan en de techniek onder de knie krijgen. Toch zal het een hele opluchting zijn als alles achter de rug is en we het weer rustiger aan kunnen doen.
Abonneren op:
Posts (Atom)