Mijn eerste indruk - Leopoldstraat

Op het eerste zicht lijkt de Leopoldstraat een straat als geen ander. Druk verkeer, fietsers, voetgangers, winkels… Bij nader ‘onderzoek’ ontdek ik dat de Leopoldstraat echter niet ‘zomaar’ een straat is, maar een schuilnaam voor klasse en rijkdom. Hiermee verwijs ik vooral naar de rijke en dure winkels die in de Leopoldstraat gevestigd zijn. Ik vroeg me af of dit misschien een weerspiegeling is van de aanwezigheid van de Nationale Bank. De winkels die veelvuldig aanwezig zijn, zijn een kunstwinkel (Leonard’s Gallery) met schilderijen en beelden, vele antiekwinkels, meubelwinkels, kostuumwinkels, lingeriewinkels en een juwelier. Natuurlijk heb ik al meubelwinkels en antiekwinkels gezien, maar de winkels die ik in de Leopoldstraat zie, zijn zo anders dan andere antiek- en meubelwinkels. Ze hebben een ouderwets, duur en tijdloos karakter, dat me zelfs bij een spontane blik op de meubels en het antiek onmiddellijk mee terug in de tijd sleurt en me een zeker gevoel van kalmte, rust en antiquiteit bezorgt. Buiten antiek en meubels zijn er ook nog beautycenters, een kapper en een bruidswinkel die nog volop in de maak wordt gebracht. Het lijkt wel of je je hele trouwdag in de Leopoldstraat kan plannen: kapper, beautycenter, bruidswinkel, juwelier,.. Wat me opvalt tussen het ruime aanbod aan winkels aan de ene zijde van de straat, is dat er ook twee religieuze winkels aanwezig zijn: ‘De 3 leliën’ en nog een alternatieve winkel. Persoonlijk vond ik dit een vreemde combinatie. Spirituele winkels zijn zeer schaars aanwezig en dan vind ik er plots 2 terug in de Leopoldstraat, naast elkaar, in het midden van het drukke karakter van de straat. Die combinatie vind ik echt vreemd. Wat me verder nog opvalt, is dat er toch veel handelszaken (een lingeriewinkel en een eetgelegenheid De Kombuis) en vele appartementen te koop of te huur worden aangeboden. Hoe dat precies komt weet ik niet, maar toch doet het ruime aanbod aan appartementen en over te nemen panden vragen bij me oprijzen. Ook is er een stresskliniek aanwezig, met voor de ramen grote reclamedoeken van het instituut zelf en tralies voor enkele ramen, waardoor de kliniek net een gevangenis lijkt.
Ook deze combinatie (stresskliniek ó winkels) vind ik ietwat vreemd. De winkels en het karakter van de straat brengen me tot rust en zuigen me mee terug in de tijd, en dan plots wordt je geconfronteerd met die grote stresskliniek, die me doet denken aan drukte, aan ziekte, aan onze hedendaagse maatschappij, aan altijd maar werken, werken, werken, aan stress,… Naast de stresskliniek is er ook nog de botanische plantentuin, die nog geopend is maar zijn glorie momenteel verloren is door Koning Winter. De plantjes zitten diep onder de zwarte aarde verhuld en een grote leegte siert nu de wandelpaden. Ook de ligging van de plantentuin vind ik enigszins vreemd. De stresskliniek, de winkels, de plantentuin, het blijft me een vreemde combinatie!

De straat zelf is een drukke eenrichtingsstraat, met aan de ene kant de stresskliniek en de botanische plantentuin en aan de andere kant de winkels met de geparkeerde auto’s weerspiegelt in de grote uitstalramen. Er rijden constant auto’s en fietsers, in de straat heerst er geen seconde stilte. Er is altijd wel het gebrul van een motor of het getik van hakken te horen. De straat is – bij nadere bestudering – ook niet echt netjes: langst de kant van de weg liggen papiertjes, vuil, rommel en ook is er graffiti in de straat aanwezig, op verkeersborden en op de elektriciteitskast aan de plantentuin.

Aan het einde van de straat, aan de Nationale Bank is er verder ook nog een pleintje, met in het midden een groot bronzen standbeeld. Het pleintje vind ik eigenlijk niet erg bijzonder. Het is een leeg plein, omgeven door het drukke verkeer van de Leopoldstraat en enkele cafeetjes.