De bal is aan het rollen, de trein raast door, gaan met die banaan, no turning back, ... en meer van dit.
Het filmen en monteren gaan in een razende vaart vooruit. Soms wanen we ons al heuse professionals. Even wegdromen en we voelen ons meteen een Ivan De Vadder, Goedele Wachters of zowaar ... MARTINE THANGE. De engelen van de VRT.
Toch beseffen we maar al te goed dat we nog beginnelingen zijn en zeker geen engeltjes. Moeilijkheden en plezier, een zalige combinatie.
Bij het filmen ben je afhankelijk van zoveel factoren. Als leek is het onvoorstelbaar waar je overal rekenig moet met houden; het weer (regen, zon, ...), cadrage, esthetiek, bereidwilligheid van mensen (wat niet altijd even makkelijk is) en zoveel meer.
Het monteren begint ook, al is het maar een beetje, te lukken. Knippen, plakken, effecten, geluiden, beelden selecteren, het hoort er allemaal bij. Een boeiend leer-en groeiproces van zuchten, kreunen, zwoegen en zweten (vooral dan in de monteergang van het EMI waar het wel eens warm kan zijn).
Een proces waar er plaats is voor discussie en ruzie, zolang er maar iets moois uit de bus komt en alle plooien gladgestreken zijn op het einde van de rit.
Het voornaamste is plezier hebben, chillen en degelijk werk afleveren.
Rob
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten